Νέα Σύνοδος [Planet 00]

____Έχουμε ως ουσιώδη στόχο την επιτάχυνση της τεχνολογικής και κοινωνικής προόδου, με την ορθολογική χρήση των ανθρώπινων και των φυσικών πόρων να αναδεικνύει τον κεντρικό πυρήνα της πολιτικής μας, δηλαδή το σεβασμό στο συνάνθρωπο, με τις επενδύσεις σε ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, την εκπαίδευση, τις ιατρικές επιστήμες, την ευρύτερη πρόσβαση στα υλικά αγαθά, το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, την αίσθηση της ασφάλειας, τη διεύρυνση της γνώσης -μέσω της ουσιαστικής απονομής δικαίου- των ορίων της ελευθερίας του κάθε πολίτη, να αποτελούν τους κυρίαρχους πυλώνες της προόδου του ανθρώπινου είδους σε όλες τις εκφάνσεις της ύπαρξής του.

____Είναι τιμή μου να συνεργάζομαι μαζί σας!

Psi Ops

Η χρυσή εγχάρακτη πλάκα του Pioneer 11 [1973]

Τα δεκάδες σενάρια τα οποία κυκλοφορούν ευρέως στο Νετ, και αφορούν την τύχη της σορού του Osama, είναι φανερό πως αποτελούν μέρος των ψυχολογικών επιχειρήσεων της CIA, με απώτερο στόχο την απόκρυψη απο την διεθνή κοινή γνώμη, του γεγονότος οτι η σορός του μάρτυρα δεν ποντίστηκε -σύμφωνα με τις επιταγές του Ισλάμ- πραγματικά στον Ινδικό ωκεανό, αλλά διατηρείται σε άψογη κατάσταση [αν εξαιρέσουμε τα τραύματα απο τις βολίδες τις οποίες δέχτηκε] σε κρυογονικό θάλαμο της NASA, αναμένοντας την ολοκλήρωση της κατασκευής του διαστημικού σκάφους Πρωτοπόρος 14 [Pioneer 14].
Οι πηγές μας στην NASA μας αποκάλυψαν, εκτός της ημερομηνίας εκτόξευσης του οχήματος, το σύνολο του επιστημονικού υλικού, αλλα και του φορτίου το οποίο θα φέρει το σκάφος. Ο πύραυλος φορέας, Θα είναι ο Ares 2 ,το πιό εξελιγμένο δηλαδή μοντέλο πυραύλου φορέα που διαθέτει αυτή τη στιγμή ο πλανήτης. Η χρήση αυτού του φορέα, αναμένεται να δώσει στο έξι μετρικών τόνων σκάφος την εντυπωσιακή για τα μέχρι τώρα διαστημικά δεδομένα, ταχύτητα των 420 Km/sec. Η ταχύτητα αυτή, θα επιτρέψει στο σύστημα μητρικού σκάφους-βολιστήρα να φτάσει στον απόστασης 11.4 ετών φωτός προορισμό του, ο οποίος είναι το ηλιακό σύστημα του Προκύωνα [διπλό άστρο] σε περίπου 8100 χρόνια. Για τη λειτουργία των επιστημονικών του οργάνων, των υπολογιστών του, και την επικοινωνία του με τη Γή, το μητρικό σκάφος θα είναι εφοδιασμένο με τέσσερις γεννήτριες ραδιοισοτόπων συνολικής ισχύος 50 κιλοβάτ. Στον επιστημονικό εξοπλισμό θα περιλαμβάνονται επίσης: πέντε αισθητήρες αναφοράς, εκ των οποίων οι δύο ηλιακοί, καθώς και τρείς αστρικοί, προσανατολισμένοι σε τρία διαφορετικά άστρα. Επίσης, όργανα μελέτης του διαπλανητικού και των πλανητικών μαγνητικών πεδίων, των κοσμικών ακτίνων, της ζώνης παύσης της ηλιόσφαιρας, όργανα μέτρησης της μάζας, του μεγέθους, του φωτισμού, και της ταχύτητας των διαστρικών σωματιδίων, φωτομηχανές, μετρητές φόρτισης, αναλυτές πλάσματος και πολλά άλλα. Για τη ρύθμιση της ταχύτητας και της αυτοπεριστροφής του οχήματος [6.2 rpm] διατίθενται πέντε ζεύγη προωθητών αερίου.
Εκτός της σορού του εκλιπόντα, [το κυρίως δηλαδή φορτίο] το όχημα θα μεταφέρει στο κοντινό μας -διπλού άστρου- ηλιακό σύστημα, και πιθανόν στις εσχατιές του Γαλαξία μας [αν δεν πετύχει τον στόχο του να τεθεί σε τροχιά] μιά χρυσή πλάκα [στα πρότυπα του Pioneer 11] στην οποία θα είναι χαραγμένα τα υψηλότερα πνευματικά μηνύματα του μουσουλμανικού πολιτισμού, τα οποία απευθύνονται σε όλες τις νοήμονες μορφές ζωής στο Σύμπαν.
Συγκεκριμένα, στην χρυσή πλάκα θα απεικονίζονται μερικές ανθρώπινες φιγούρες, δύο φορητά αντιαρματικά συστήματα, και μιά στολή μάρτυρα αυτοκτονίας κατασκευασμένη παραδοσιακά, με καρφιά, μπουλόνια, εκρηκτικά και φυσικά πυροκροτητή. Η ανδρική μορφή, γενειοφόρος, ενδεδυμένη ακριβώς όπως συνήθιζε ο Osama, με kalashnikov στο αριστερό της χέρι, ενώ με το δεξί, με υψωμένο το δείκτη στο ύψος των ματιών, περιγράφει με χαρισματικό τρόπο τις αλήθειες της διδασκαλίας του Προφήτη.

Στο φόντο, απεικονίζονται δύο ουρανοξύστες, με τον έναν να φλέγεται ήδη, ενώ ένα μεγάλου μεγέθους αεροσκάφος πλησιάζει τον δεύτερο. Στο δεξί μέρος της πλάκας, απεικονίζονται επίσης, πέντε γυναικείες φιγούρες ενδεδυμένες τη παραδοσιακή ισλαμική μπούργκα, και 32 ακόμη φιγούρες παιδιών, οι περισσότερες στο πλάι, άλλες στην αγκαλιά, και λίγες ακόμη οι οποίες μπουσουλάνε μπροστά στα πόδια των γυναικών. Στην εγχάρακτη πλάκα, εκτός των άλλων, απεικονίζεται η θέση και η απόσταση της Γής απο τον Ήλιο και τους υπόλοιπους πλανήτες, εκπεφρασμένες σε αστρονομικές μονάδες -σε δυαδικό αριθμητικό σύστημα, καθώς και η σχετική θέση του Ήλιου με τα κυριότερα φωτοπαλλόμενα άστρα του Γαλαξία μας, όπως και με το κέντρο αυτού.
Εξετάζεται η πιθανότητα, να χαρακτούν επίσης, η απόσταση απο τη Μέκκα εως τη Μεδίνα, η ακριβής τοποθεσία της τελευταίας κατοικίας του μάρτυρα στο Πακιστάν, καθώς και η θέση της σπηλιάς στην οποία έζησε για μερικούς μήνες στο Αφγανιστάν. Αποθηκευμένες σε ηχητική μορφή, σε δίσκο βινυλίου -μαζί με το μέσο αναπαραγωγής- θα υπάρχουν εγγεγραμμένες όλες οι ομιλίες του μάρτυρα όπως αυτές μεταδόθηκαν απο το Al Jazeera. Επίσης, σε πλήρη οπτικοακουστική μορφή, εγγεγραμμένες σε σκληρό μαγνητικό δίσκο.

Η εκτόξευση προβλέπεται να πραγματοποιηθεί [για ευνόητους λόγους] σε καθεστώς άκρας μυστικότητας, παρουσία του πρώην προέδρου των Ε.Π.Α. George W. Bush την 11η Σεπτεμβρίου 2011, στο κέντρο εκτόξευσης της αεροπορικής βάσης Vandenberg της California.

Μύριων_ Ηρώων και Μαρτύρων _αίμα
Αθάνατο έχει γράψει τ΄όνομά σου.
Και το χρυσό που Σε στολίζει στέμμα
Ελληνικό δηλώνει το έμβλημά σου.
Δεν έχει θέση στην ιερή τη γή σου,
Οποιος καρδιά δεν έχει Ελληνική.
Ναός του Αριστοτέλη είν΄η ψυχή σου,
Ίνδαλμα, τ΄Αλεξάνδρου σου η μορφή.
Αλλοίμονο σ΄αυτούς που θά΄ναι εχθροί σου.

Visions Beyond The Stars...

"Ξύπνησε" σε έναν κόσμο διαφορετικό, εξωγήινο.
Μια αίσθηση αλλόκοτη -αυτή της τηλεμεταφοράς- τον φόβιζε.
Βρισκόταν μέσα σε κάποιον άλλο -όχι σωματικά, αλλά το πνεύμα του.
Ήταν μια εκπληκτική περίπτωση "κατάληψης".
Ο φόβος, έφευγε σιγά-σιγά μέσω ενεργειών της Δύναμης η οποία τον μετέφερε.
Η ίδια, του έδωσε την αίσθηση οτι δεν υπάρχει λόγος να φοβάται.
Ήταν εκεί, για να δεί κάτι.
Συνειδητοποίησε οτι βρισκόταν σε ένα μικρό ξύλινο γραφείο.
Εμπρός του,υπήρχαν κάποια έγγραφα γραμμένα σε μιά γλώσσα την γραφή της οποίας
δεν κατανοούσε -όπως και τη γλώσσα.
Περιεργάστηκε διάφορα αντικείμενα, τα οποία είχαν ακατανόητη χρησιμότητα.
Εκτός από τα παράξενα μεταλλικά η ξύλινα αντικείμενα
υπήρχαν και μερικά γνώριμα -ένα κέρμα [^] ένα μεταλλικό αντικείμενο
με χαραγμένα γράμματα -μάλλον πρές παπιέ, κάποια μάλλον επίσημα έγγραφα
μεγέθους περίπου Α4 τα οποία είχαν σφραγίδες- και δύο τυπωμένα δερματόδετα βιβλία.
Το πρώτο απο αυτά [όπως και τα έγγραφα], ήταν γραμμένο με χαρακτήρες που θύμιζαν
την αρχαία γραμμική γραφή -τύπου άλφα η τύπου βήτα άγνωστο ποιά-
αλλά σε πολύ σύνθετη έκδοση -πάνω από σαράντα διαφορετικοί χαρακτήρες-
και όλοι τους πολύπλοκοι αλλά χωριστά, οπως και σαν σύνολο έδειχναν σαφώς δομημένοι.
[^]
Όλα, τόσο παράξενα και τόσο πολύπλοκα- η μήπως όχι?
Τεχνολογικά τα αντικείμενα ήταν σαν της Γής του 1985. Ήταν απλώς εξωγήινα.
Αλλά μετά, προσπαθώντας να καταλάβει που βρίσκεται, ένοιωσε "ένοχος".
Φοβόταν, μήπως τον καταλάβουν οι κάτοικοι. Δεν ήξερε τη γλώσσα,
δεν ήξερε και τό πόσο θα παρέμενε "εκεί". Ήταν βέβαιος οτι βρισκόταν
σε άλλον πλανήτη, άλλου Γαλαξία, στο ίδιο όμως Σύμπαν.
Μιά συνεχής ροή πληροφόρησης, ερχόταν από τη Δύναμη.
Σηκώθηκε από το γραφείο, και κοίταξε γύρω του. Αμέσως κινήθηκε
- μάλλον αυτόβουλα- [σαν να χανόταν το εύρος της "κατοχής"]
και αφού προσπέρασε ένα κρεβάτι, πήγε προς κάτι που έμοιαζε
με νιπτήρα-συντριβάνι, αλλά επιτοίχιο.

Ο "άνθρωπος" [εντός του οποίου υπήρχα] -μιά εντυπωσιακή αίσθηση-
πάλευε να διορθώσει μια βλάβη σε ένα παράξενο σύστημα νερού στον τοίχο,
και έδινε την εντύπωση πως ενεργούσε αυτόβουλα
αλλά αυτό ήταν κάτι το οποίο δεν συνέβαινε πάντοτε.
Είχα την αίσθηση -βλέποντας με τα μάτια του- πως και εγώ μπορούσα να τον κινήσω.
Παρατηρώντας το "συντριβάνι -νιπτήρα" είδα πως η ροή του νερού -εντός του-
δεν έδειχνε να υπακούει στους βαρυτικούς νόμους.
Το παράξενο αυτό σύστημα, είχε κάποιες τρύπες απο τις οποίες έβγαινε το νερό -
κάποιες περίπου στο μέσον- άλλες κοντά στη βάση,
και κάποιες οι οποίες μάλλον το απορροφούσαν,
άλλες στη βάση, άλλες στη μέση, και μερικές κοντά στη κορυφή.

Ένοιωσα να με κυριεύουν ορισμένα συναισθήματα, τα οποία είχα την εντύπωση
πως ήταν η προβολή, εκείνων που ένοιωθε ο "άνθρωπος", ο ξενιστής μου.
Ήταν κυρίως το συναίσθημα της αγωνίας, -ενα συναίσθημα τόσο "δικό μου"-
και εκείνη τη στιγμή πίστευα οτι η αιτία ήταν η πίεση του χρόνου
για την αποκατάσταση της "βλάβης" -μια βλάβη που τότε έδειχνε σημαντική.
Στην πραγματικότητα ο "άνθρωπος", δεν κινούνταν με τη θέλησή του
-κάτι που δεν γνώριζα τότε- αλλά μάλλον ενεργούσε επάνω του η Δύναμη.
Αυτή, μου είχε μεταδώσει την αίσθηση ότι έπρεπε να "φτιάξω τη βλάβη".
Ήταν όντως μια εκπληκτική περίπτωση "κατάληψης".
Αλλά εγώ ήμουν ο "κατέχων".
Καθώς "έσβηνε" η επιρροή της Δύναμης από τον άνθρωπο -η οποία τον κινούσε-
προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει.

Το σύστημα του νερού, κάτι σαν επιτοίχιος νιπτήρας-συντριβάνι
ήταν κατασκευασμένο μάλλον απο πορσελάνη.
Είχε βάθος μόνο 25 εκατοστά, πλάτος εξήντα και ύψος περίπου ογδόντα,
και στο εσωτερικό του είχε ανάγλυφες καμπύλες οι οποίες φωτίζονταν
από κάποιες πηγές φωτός [κάτι σαν μικρά LED- ένας απαλός φωτισμός]
που βρίσκονταν κάτω από το νερό το οποίο κυλούσε σε άλλα σημεία προς τα πάνω,
γλείφοντας τη πορσελάνη, και σε άλλα προς τα κάτω-
σαν να το ρουφούσε κάποιος αθόρυβος ανεμιστήρας.
Ο ήχος του νερού που κυλούσε, ήταν απόλυτα χαλαρωτικός,
αλλά εγώ -προσπαθώντας να κατανοήσω τι συνέβαινε- ήμουν ακόμα αγχωμένος.
Είδα πως έτρεχε νερό απο διάφορα σημεία εντός της επιτοίχιας "βρύσης"
και το σύστημα ανακύκλωσης του νερού αυτής
...αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τί είχε χαλάσει.
Υπερνικώντας τον φόβο μου για πιθανή ηλεκτροπληξία,
άγγιξα τις καμπύλες και τα βαθουλώματα του συστήματος, ψάχνοντας για διακόπτες
-η κάτι τέτοιο- με στόχο να σταματήσω την ανεξήγητη "διαρροή" του νερού.

[^][Ολοκλήρωση της περιγραφής του χώρου και των αντικειμένων]

Όταν κατάλαβα πως στη πραγματικότητα δεν υπήρχε πρόβλημα,
κινήθηκα στον χώρο -ένα δωμάτιο 4 επί 7 που έβλεπε έξω μεσω μιάς
μεγάλης βιτρίνας. Στην άκρη της, υπήρχε μια μεγάλη και βαριά κουρτίνα.
[^]
Κοιτώντας έξω -απο ύψος τριών ορόφων- φαινόταν σαν να βρισκόμουν
σε μια πόλη διακοσίων χιλιάδων κατοίκων. Απέναντι απο το δρόμο
στον οποίο δεν πρόσεξα κινήσεις -αλλά σαν να άκουσα οχήματα-
ένα μεγάλο κτίριο υψώνονταν και δεξιά του υπήρχε μια πλακόστρωτη πλατεία,
στην οποία υπήρχε κάτι σαν μαρμάρινο μνημείο, και μερικά είδη δέντρων
χωρίς όμως φύλλα. Ο καιρός ήταν μουντός -ήταν θαλεγε κανείς φθινόπωρο-
ο ουρανός ήταν γεμάτος με σκουρόχρωμα σύννεφα.
Στο βάθος, φαίνονταν κάποια γαλάζια βουνά, και μέχρι τα βουνά αυτά
φαινόταν βλάστηση -λιβάδια κυρίως- και ελάχιστα δέντρα
μακριά στους λόφους αλλά τα λιβάδια αυτά δεν ήταν ακριβώς πράσινα.
Ήταν περίπου πρασινο-μπλέ. Εκστασιασμένος απο την εικόνα,
συνειδητοποίησα ξανά οτι βρισκόμουν εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γή.



Η έκστασή μου αυτή, διακόπηκε απότομα, γιατί από τον δίπλα χώρο
ακουσα ήχους κουζινικών, και αμέσως μετα τους ήχους,
άκουσα μια γυναικεία φωνή, ένα απαλό, αισθησιακό κάλεσμα.
Φοβήθηκα.
Μόλις έκανα να φύγω και ενώ πλησίαζα την έξοδο, το κάλεσμα επαναλήφθηκε-
συνειδητοποίησα ότι ήταν πίσω μου και μέ έβλεπε...
Γύρισα και την είδα- δεν ήταν όμορφη για τα ανθρώπινα δεδομένα
γιατί στο πρόσωπο υπήρχαν κάποιες διαφορές. Το σώμα της όμως ήταν ωραίο,
ήταν θά'λεγα είκοσι πέντε χρονών.
Με χαρούμενη διάθεση -προς έκπληξή μου- ήρθε χορεύοντας σχεδόν,
και με αγκάλιασε με θέρμη, το άγγιγμά της ήταν τέτοιο, που με έκανε να νοιώσω
όπως θα ένοιωθε ο κάθε άντρας με την αγαπημένη του.

338 B.C.

Κεφάλαιο Πρώτο

Ο Ναός των Αμαζόνων

H όχθη του ποταμού δεν προσφερόταν πιά για περίπατο και συζητήσεις,
ούτε οι σκιές των δέντρων για δροσιά στη ζέστη του μεσημεριού που αργούσε,
αλλά τούτη την ώρα, ο Εριγών φάνταζε στα μάτια μου σαν ο μελλοντικός υγρός τάφος μας
- ο δικός μας Αχέροντας.
Οι γλυκιές μελωδίες απο το κελάιδισμα των πουλιών είχαν πάψει να ακούγονται εδώ και ώρα.
Είχαν δώσει τη θέση τους στις κραυγές πόνου των πληγωμένων συμπολεμιστών μας
τα σφυρίγματα από τα βέλη, και τις οδηγίες-διαταγές μιάς δυναμικής και σκληρής Αμαζόνας,
που σκοπό είχαν την εξόντωσή μας.
Καλυπτόμενοι πίσω απο τρείς μισογκρεμισμένους τοίχους -πατώντας δοκάρια
και τις πέτρες του τέταρτου- προσπαθήσαμε να αναδιοργανωθούμε.
Ο αιφνιδιασμός τους ήταν σχεδόν τέλειος- απλά μας λυπήθηκαν οι θεοί.
Άν δεν ήταν αυτό το ερείπιο, θα ήμασταν όλοι νεκροί ή αιχμάλωτοι.

Το ζητούμενο τώρα, ήταν να φέρουμε ενισχύσεις- αν εφερναν πρώτα αυτές, θα χάναμε τη ζωή μας.
Τα άλογά μας, δεν απείχαν ούτε δύο πλέθρα απο εμάς,
αλλά την ώρα εκείνη η απόσταση αυτή φάνταζε τόσο μεγάλη,
όσο και το ταξίδι στις αβύσσους του κάτω κόσμου.
Μόλις ξεπρόβαλε κάτι απο το ερείπιό και "οχυρό" μας -μια περικεφαλαία, ένα χέρι, ένα τόξο-
δεχόμασταν βροχή απο βέλη από όλες τις πλευρές του Ναού.
Με πολλή προσοχή πλησίασα έναν πληγωμένο στρατιώτη, και είδα μισό βέλος να προεξέχει από τα πλευρά του.
Έσφιγγε τα δόντια του για να μή φωνάξει απο τον πόνο,
αλλά δυό άλλοι κοντά του δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν. [^]
Κραύγαζαν απο τον πόνο ή έκλαιγαν με λυγμούς,
αναθεματίζοντας τον εαυτό τους και την κακή τους τύχη,
γιατί ήταν ανήμποροι να πολεμήσουν τούτη την κρίσιμη ώρα,
που διέκριναν στα πρόσωπά μας την αγωνία για την επιβίωσή μας
λόγω του εγκλωβισμού της ομάδας στα ερείπια αυτής της παλιάς πέτρινης αποθήκης.

[^][περιγραφή του ναού από την οπτική μας γωνία]

Η ύπαρξη αυτού του παράξενου και εντυπωσιακού Ναού, ο αιφνιδιασμός μας,
η ακρίβεια των βολών, και η καθαρή αριθμητική υπεροχή των αντιπάλων μας,
επέτειναν τη σύγχυσή μας -ήδη μαχόμασταν σε άγνωστο έδαφος-
και συνετέλεσαν αποφασιστικά στην στην απώλεια του ηθικού της ομάδας μας.
Ευτυχώς δεν είχαμε ακόμα νεκρό.
Την ώρα που όσοι απο μας είχαν ιατρικές γνώσεις ή πείρα μάχης,
φροντίζαμε τις πληγές των συμπολεμιστών μας,
πρόσεξα ότι οι φωνές και οι στριγγλιές των Αμαζόνων σταμάτησαν να ακούγονται,
και αμέσως μετά το σήμα του λοχαγού επικράτησε νεκρική σχεδόν σιγή.[^]

Κάλεσα τον λοχαγό, να μου περιγράψει τα δεδομένα, και την κατάσταση μάχης.
Αυτός, όπως κι εγώ, παρατήρησε οτι αντιμετωπίζαμε μόνο γυναίκες.
Ήταν -όπως μου είπε- περίπου είκοσι με εικοσι πέντε, όλες σχεδόν με τόξα και μαχαίρια,
και μερικές -εκείνες στη βάση του ναού- με δόρατα, ασπίδες και σπαθιά.
Είχαν το πλεονέκτημα του ύψους,πολλά βέλη, κανένα τραυματία,
και άνετη κάλυψη στο περίβολο και τους χώρους του Ναού.
Ενός ναού, που δεν μπορούσα να καταλάβω σε ποιόν Θεό ή θεούς- ήταν αφιερωμένος.
Μισό πλέθρο μόνο μας χώριζε από τα τείχη του περιβόλου,
σχεδόν ένα πλέθρο από τους μπροστά και δεξιά κίονες του Ναού.
Μου έδειξε την αρχηγό τους -μια Αμαζόνα με χρυσή πλεκτή θωράκιση στο στήθος-
που καλυπτόταν κυρίως στους δεξιούς κίονες,
και έδινε συνέχεια διαταγές για πυκνές βολές εναντίον μας,
έτσι ώστε να μη μπορούμε ούτε να ξεμυτίσουμε. [^]

Οκτώ άθικτοι πολεμιστές μαζί με μένα και τρείς τραυματίες,
και μιά υποχώρηση στα άλογα θα ήταν αδύνατη χωρίς να αφήσουμε τουλάχιστον πέντε νεκρούς.
Αυτή την πρόβλεψη μπορούσα να κάνω, το ίδιο πίστευε και ο Άτταλος, ο λοχαγός.
Δεν φοβόμασταν όμως μόνο εμείς μη χάσουμε τη ζωή μας, φαινόταν οτι φοβόντουσαν κι αυτές
μήπως αποφασίσουμε μες την απελπισία μας -μια ηρωική μεν, μάταιη δε-
εφόρμηση μέσα στον περίβολο και το ναό, κάτι που το είχαμε σκεφτεί σχεδόν αμέσως.
Γνωρίζαμε τις ικανότητές μας στη μάχη, γνωρίζαμε οτι όλοι μας είμασταν δυνατοί και άξιοι,
και δεν μπορούσαν πιά να μας αιφνιδιάσουν...Το μόνο όμως που θα πετυχαίναμε σκοτώνοντας λίγες απο αυτές,
ήταν ότι θα χανόμασταν όλοι, ή σχεδόν όλοι.
Και αυτό ήταν κάτι που κανείς μας δεν το επιθυμούσε.
Όχι σε μια απλή αποστολή αναγνώρισης.
Πόσο μάλλον όταν γνωρίζαμε οτι το στρατόπεδό μας δεν απείχε ούτε ογδόντα στάδια
-και τα άλογά μας ούτε διακόσια πόδια.

[^]

Την είδα ξανά να ξεπροβάλλει απο την πύλη αριστερά, πάνω από τις σκάλες
και να διατάσσει να μας κρατούν μόνιμα καθηλωμένους.
Πρώτη φορά στη ζωή μου αντιμετώπιζα τέτοιο μένος- και μάλιστα από γυναίκες.
Αντιλαμβανόμενος πως διατρέχαμε πολύ μεγάλο κίνδυνο,
εκείνη τη στιγμή, αποφάσισα πως έπρεπε να διαπραγματευθούμε.
[^] Στην περίπτωση που δεν δέχονταν τη διαπραγμάτευση,
ο πρωινός μου περίπατος με την ομάδα του φίλου μου Άτταλου,
φαινόταν καθαρά οτι θα κατέληγε σε τραγωδία.
Κρέμασα σε ένα κλαδί ένα κομμάτι ύφασμα, και άρχισα να το ανεμίζω.
Μετά το πρώτο κύμα βελών που κτύπησαν τον τοίχο στο σημείο που ανέμιζα
το κλαδί με το ύφασμα, η αρχηγός των Αμαζόνων διέταξε παύση.

Σε άπταιστα Παιονικά, ζήτησα από την αρχηγό των Αμαζόνων
την διακοπή των εχθροπραξιών και την έναρξη διαλόγου
ανάμεσα σε εκείνη και εμένα λέγοντάς της πως δεν είμαι ένας απλός στρατιωτικός,
αλλά σημαίνων διπλωμάτης της Μακεδονίας.
[^]
Μερικά λεπτά αργότερα, περνώντας με το ολόλευκο αλογό της
ανάμεσα από το Ναό και το ερείπιο στο οποίο καλυπτόμασταν,
εμφανίστηκε αριστερά μας σε σχετικά μικρή απόσταση,
ένα δείγμα άνεσης και κυριαρχίας, μες τη λευκή και χρυσόπλεκτη στολή της
-πλήρης οπλισμού- και με ρώτησε πως ακριβώς, και τί ήταν αυτό
-εκτός απο την παράδοσή μας- το οποίο επιθυμούσα να συζητήσουμε.

[αναλυτική περιγραφή της Αμαζόνας]

Η πρότασή μου -όπως την εξέθεσα- ήταν να συζητήσουμε την όλη κατάσταση,
με κεντρικό στόχο την αποφυγή της άσκοπης αιματοχυσίας.
Συγκεκριμένα της ζήτησα να ξεκινήσουμε τον διάλογο ανάμεσά μας,
σαν πολιτισμένοι άνθρωποι, ιππεύοντας κατα μήκος της όχθης του Εριγώνα.

Με μιά αίσθηση υπεροχής, δείχνοντας -εκτός από μίσος προς τους εισβολείς
-εμάς δηλαδή- οίκτο για την κατάσταση στην οποία είχαμε περιέλθει,
δέχτηκε την πρότασή μου για διάλογο ανάμεσά μας,
με μοναδικό όρο να μή μετακινηθούν καθόλου οι δικοί μου στρατιώτες.
Της ζήτησα να επιτρέψει σε έναν οπλίτη να φέρει νερό από το ποτάμι
για να περιποιηθούν τους τραυματίες, και με ένα νεύμα της
έδειξε πως έκανε δεκτό το αίτημά μου.

Αφού ενημέρωσε μια ξανθιά Αμαζόνα - η οποία ήταν πιθανότατα η υπαρχηγός-
μου εξήγησε πως σύμφωνα με τις οδηγίες που έδωσε,
ακόμη και η παραμικρή υποψία οποιασδήποτε μή συμφωνημένης κίνησης
απο την πλευρά μας, θα εκλαμβανόταν ως επιθετική ενέργεια,
με σαφές αποτέλεσμα την επανέναρξη της μάχης
-κάτι που δεν μας συνέφερε ούτως η άλλως.
Με φανερή αυτοπεποίθηση -δεν με φοβόταν καθόλου-
μου είπε οτι μπορούσα να κρατήσω το σπαθί, και το μαχαίρι μου.
Έτσι, χαιρέτισα τον Άτταλο που έδειξε ότι καταλάβαινε,
χωρίς ακόμη να είμαι πεπεισμένος για την ειλικρίνεια των προθέσεών της.
Σε κατάσταση συνεχούς επιφυλακής- και πιστεύοντας οτι απο στιγμή σε στιγμή
θα δεχτώ στη πλάτη χτυπήματα από βέλη, κάλυψα βιαστικά την πολύ μικρή
αλλα εξαιρετικά επικίνδυνη απόσταση που με χώριζε από τα άλογά μας.
Ένοιωσα μεγάλη ανακούφιση, και σχετικά ασφαλής,
μόνο όταν έλυσα και ίππευσα τον Κένταυρό μου.

Κεφάλαιο Δεύτερο

Στη δροσιά του Εριγώνα

[^] [^] Το σκληρό βλέμμα της δεν μπορούσε να καλύψει την ομορφιά
του προσώπου της παρόλο που τα γεμάτα οργή κατάμαυρα μάτια της
γυάλιζαν τόσο έντονα λές και ήταν έτοιμα να με κατακεραυνώσουν.

Είμασταν ακόμα πολύ κοντά στο σημείο της συμπλοκής ,
και θεωρώντας κάθε βήμα που κάναμε απομακρυνόμενοι,
πολύτιμο για την θετική για μας εξέλιξη της κατάστασης,
προτίμησα να κερδίσω χρόνο και απόσταση απασχολώντας την
με ανούσιες φιλοφρονήσεις που γίνονται συνήθως μετά τις συστάσεις.

Φροντίζοντας να κρατώ μια απόσταση ασφαλείας
γιατί έδειχνε πως είχε επιθετικές τάσεις,
άρχισα να αναλύω έννοιες όπως η εισβολή, και να θεωρητικολογώ ασύστολα
κάνοντας ταυτόχρονα επίδειξη των διπλωματικών μου ικανοτήτων ,
με απώτερο στόχο να εμφανίσω τη σημερινή -εντός των ορίων της χώρας της-
εξερεύνησή μας, ως μια απλή και φιλική προσέγγιση.

[^]

[^]

[^]

Δελτίο Ειδήσεων

Βρετανικές Ειδήσεις
[Εδώ Λονδίνο]

Ακολουθεί μια προσομοίωση Βρετανικού
Δελτίου ειδήσεων...
[Ως γνωστόν, πίσω από τις όμορφες λέξεις,
κρύβεται επιμελώς ο ανθρώπινος πόνος,
και η έντονη οσμή της καμένης σάρκας.]


January 2009, Gaza Strip.
Ειδήσεις

Νέο κύμα μαζικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων υφίστανται οι ειρηνόφιλοι
Ισραηλινοί έποικοι της Παλαιστίνης,
απο τρομοκράτες-μέλη της Χαμάς,
με τη συνεχιζόμενη εκτόξευση
δεκάδων ρουκετών τύπου Κατιούσα και Κασάμ.

Ο κορυφαίος διανοούμενος, ειρηνιστής - συγγραφέας
Άμος Όζ σε συνέντευξή του στο κανάλι μας δήλωσε:
"Το κρίμα πέφτει στη Χαμάς, που εκτοξεύει πυραύλους
και ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ εδώ και πολλά χρόνια,
πλήττοντας ισραηλινά χωριά και οικισμούς.
Η ισραηλινή ηγεσία δεν είχε άλλη επιλογή
απο το να απαντήσει στη συστηματική απειλή
και στον βομβαρδισμό των ισραηλινών χωριών και πόλεων,
που διαρκούν χρόνια και καταστρέφουν τις ζωές
χιλιάδων φιλήσυχων πολιτών".

Στο μεταξύ, το Ισραήλ συνεχίζοντας
την ειρηνευτική του πρωτοβουλία
υπο την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών,
εξαπέλυσε χτές για δεύτερη συνεχόμενη νύχτα
δριμύτατες αεροπορικές επιδρομές εναντίον στόχων
της Χαμάς με τη χρήση όλων των τεχνολογικά
προηγμένων μέσων που διαθέτει στα πλαίσια
του πολέμου ενάντια στη τρομοκρατία.

Συγκεκριμένα 78 F16 και 12 F15 συμμετείχαν σε 42
αποστολές κατα τη διάρκεια της νύχτας εναντίον
θέσεων της Χαμάς πραγματοποιώντας συνολικά
410 εξόδους.



Η κυβέρνηση του Ισραήλ αποφάσισε σήμερα
την επιστράτευση τριαντα πέντε χιλιάδων εφέδρων
επιπλέον, για να επιτευχθούν ταχύτερα
οι στόχοι της επιχείρησης "υγρό μολύβι".

Τα ακραία ισλαμικά στοιχεία που έχουν στόχο
την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ,
πρέπει να περάσουν σε άλλη διάσταση
δήλωσε ο υπεύθυνος τύπου του ισραηλινού στρατού.



Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Έχουντ Όλμερτ
δήλωσε σήμερα ιδιαίτερα ενθαρρυμένος για τη συνέχιση
της ειρηνευτικής πολιτικής του στη Λωρίδα της Γάζας
μετά τις συνομιλίες που είχε με τον Αμερικανό πρόεδρο
Τζόρτζ Μπούς.


Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών
Μπαράκ Ομπάμα, δήλωσε πως είναι ανάγκη
η διεθνής κοινότητα να συνταχθεί αυτές τις δύσκολες
ώρες, με αυτούς που μάχονται για την ελευθερία,
τη δημοκρατία, και τη πρόοδο,
και να καταδικάσει απερίφραστα
τις τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς.



Στο μεταξύ, εκατοντάδες ισραηλινά άρματα μάχης,
συμμετέχουν στις προσπάθειες για την επιβολή
της τάξης στην πολύπαθη αυτή γειτονιά
του πλανήτη. Η χρήση νέων τεχνολογιών
-όπως οι έξυπνες βόμβες και τα UAV-
σε συνδυασμό με πυκνά πυρά πυροβολικού
οβίδων διασποράς με βομβίδια λευκού φωσφόρου,
εξασφαλίζουν την επιτυχία της ειρηνευτικής αποστολής
του ισραηλινού στρατού, δίχως να τίθενται σε κίνδυνο
ανθρώπινες ζωές.



Απο την έναρξη των επιχειρήσεων μέχρι τώρα
1132 μέλη της Χαμάς έχουν χάσει τη ζωή τους.
Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα
συνεχίζεται αμείωτος ενάντια στους τρομοκράτες
και τις ηγεσίες τους.



Και τώρα περνάμε στις οικονομικές μας ειδήσεις...

Ο πρωθυπουργός της χώρας, ανακοίνωσε σήμερα τη λήψη
νέου πακέτου μέτρων για την αντιμετώπιση της οικονομικής
κρίσης. Το σημαντικότερο απο αυτά πιστεύεται πως είναι η μείωση του ΦΠΑ
κατα δυόμισι μονάδες σε όλα τα προιόντα πρώτης ανάγκης.
Αλλά ας ακούσουμε καλύτερα τις δηλώσεις που έκανε νωρίτερα σήμερα
εξερχόμενος της οικίας του επι της Downing Street.

"Η αύξηση της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού
συστήματος της χώρας θα επιτευχθεί, μεσω της άρσης
των περιορισμών..."

Netriana _1999

Άφησε για λίγο τον υπολογιστή και άρχισε να χαράζει κάτω τα σχήματα
που θα της επέτρεπαν τη μεταφορά- μόλις τα ολοκλήρωσε,
πρόφερε τις τελικές λέξεις, και με μιά ακόμα ώθηση εσωτερικών ακτίνων,
άνοιξε την πύλη.

Άλλαξε τη γωνία της, και πέρασε πάλι στον υπολογιστή τη νέα της θέση.
Μπροστά της, είδε να απλώνονται τα διάσπαρτα απο κάθετους βράχους
αμμώδη τοπία του Adun.
Η Netriana τα είχε καταφέρει πάλι- είχε μεταφερθεί σε απόσταση
την οποία το ταχύτερο αστρόπλοιο θα χρειάζονταν 44 χρόνια να τη διανύσει.
Ο ενθουσιασμός της, γρήγορα μεταβλήθηκε σε έλαφρύ άγχος.
Έπρεπε να ενεργήσει γρήγορα.

Με νευρικό βάδισμα ξεκίνησε αμέσως την αναζήτηση των κρυστάλλων.
Θυμήθηκε τους εχθρούς της στην Γήινη Αυτοκρατορία-
είχε σκεφτεί καλά την εκδίκησή της.
-


Προχώρησε γρήγορα παρατηρώντας το τοπίο που είχε δημιουργήσει η φύση
του Adun.
Τα βράχια σχημάτιζαν παράξενα σχήματα, σπηλιές, πυλωτές, και υψώνονταν
σχεδόν κάθετα καταλήγοντας σε απότομες και κοφτερές κορυφές.
Τα περισσότερα απο αυτά, με διάμετρο μεγαλύτερη των τριάντα μέτρων
ξεπερνούσαν τα διακόσια μέτρα σε ύψος, και οι μεταξύ τους αποστάσεις
κυμαίνονταν μεταξύ των πενήντα και διακοσίων μέτρων.
Βαδίζοντας ανατολικά, μετά από ένα τέταρτο της ώρας, είδε τη λάμψη
που την έκανε να τρέξει αγνοώντας το βάρος της στολής της.
Φτάνοντας στους κρυστάλλους, -τυφλωμένη σχεδόν απο τη λάμψη-
δεν μπόρεσε να μη θαυμάσει το μέγεθός τους. Συγκέντρωσε αρκετούς,
και άρχισε να τους μοιράζει στα ειδικά δοχεία ΒΝ.

Ένας μόνο απο αυτούς τους πρασινωπούς κρυστάλλους, μπορούσε να κινήσει
το αστρόπλοιο "Άστρο του Σκότους" για περισσότερα απο εκατό χρόνια.
Ήταν αδύνατο να τους μεταφέρει όλους μαζί μέχρι την πύλη
-πρέπει να ζύγιζαν πάνω από διακόσια κιλά- έτσι κι αλλοιώς τα ΒΝ δοχεία
δεν ήταν αρκετά.
Ικανοποιημένη απο το μέγεθος της επιτυχίας, αποφάσισε να πάρει μέχρι τη πύλη
όσους μπορούσε, και θα επέστρεφε στον Adun με ένα μικρό όχημα
-πάλι μέσω της πύλης. Είχε ακόμα δύο ώρες στη διάθεσή της...