Netriana _1999

Άφησε για λίγο τον υπολογιστή και άρχισε να χαράζει κάτω τα σχήματα
που θα της επέτρεπαν τη μεταφορά- μόλις τα ολοκλήρωσε,
πρόφερε τις τελικές λέξεις, και με μιά ακόμα ώθηση εσωτερικών ακτίνων,
άνοιξε την πύλη.

Άλλαξε τη γωνία της, και πέρασε πάλι στον υπολογιστή τη νέα της θέση.
Μπροστά της, είδε να απλώνονται τα διάσπαρτα απο κάθετους βράχους
αμμώδη τοπία του Adun.
Η Netriana τα είχε καταφέρει πάλι- είχε μεταφερθεί σε απόσταση
την οποία το ταχύτερο αστρόπλοιο θα χρειάζονταν 44 χρόνια να τη διανύσει.
Ο ενθουσιασμός της, γρήγορα μεταβλήθηκε σε έλαφρύ άγχος.
Έπρεπε να ενεργήσει γρήγορα.

Με νευρικό βάδισμα ξεκίνησε αμέσως την αναζήτηση των κρυστάλλων.
Θυμήθηκε τους εχθρούς της στην Γήινη Αυτοκρατορία-
είχε σκεφτεί καλά την εκδίκησή της.
-


Προχώρησε γρήγορα παρατηρώντας το τοπίο που είχε δημιουργήσει η φύση
του Adun.
Τα βράχια σχημάτιζαν παράξενα σχήματα, σπηλιές, πυλωτές, και υψώνονταν
σχεδόν κάθετα καταλήγοντας σε απότομες και κοφτερές κορυφές.
Τα περισσότερα απο αυτά, με διάμετρο μεγαλύτερη των τριάντα μέτρων
ξεπερνούσαν τα διακόσια μέτρα σε ύψος, και οι μεταξύ τους αποστάσεις
κυμαίνονταν μεταξύ των πενήντα και διακοσίων μέτρων.
Βαδίζοντας ανατολικά, μετά από ένα τέταρτο της ώρας, είδε τη λάμψη
που την έκανε να τρέξει αγνοώντας το βάρος της στολής της.
Φτάνοντας στους κρυστάλλους, -τυφλωμένη σχεδόν απο τη λάμψη-
δεν μπόρεσε να μη θαυμάσει το μέγεθός τους. Συγκέντρωσε αρκετούς,
και άρχισε να τους μοιράζει στα ειδικά δοχεία ΒΝ.

Ένας μόνο απο αυτούς τους πρασινωπούς κρυστάλλους, μπορούσε να κινήσει
το αστρόπλοιο "Άστρο του Σκότους" για περισσότερα απο εκατό χρόνια.
Ήταν αδύνατο να τους μεταφέρει όλους μαζί μέχρι την πύλη
-πρέπει να ζύγιζαν πάνω από διακόσια κιλά- έτσι κι αλλοιώς τα ΒΝ δοχεία
δεν ήταν αρκετά.
Ικανοποιημένη απο το μέγεθος της επιτυχίας, αποφάσισε να πάρει μέχρι τη πύλη
όσους μπορούσε, και θα επέστρεφε στον Adun με ένα μικρό όχημα
-πάλι μέσω της πύλης. Είχε ακόμα δύο ώρες στη διάθεσή της...